Црвениот Коњ

Творечкиот ангажман на режисерот Попов, во „Црвениот коњ“ е свртен и кон историската тематика, којашто и дотогаш беше една од битните ознаки на македонската филмска поетика. Така, временскиот период што го зафаќа драмското дејство на филмот се протега од крајот на Граѓанската војна во Грција, па преку зенитот на сталинизмот во Советскиот Сојуз и сталиновата смрт во почетокот на педесеттите години, па сè до почетокот на шеесеттите години. Конфузијата на идеолошката свест пластично мошне добро се вклопува со конвулзивноста на просторот во кој, како бегалци, се принудени да егзистираат Борис Тушев – централниот лик во драмата, и неговите другари.
Oд мноштвото понудени интересни ликови, Попов своето творечко внимание го фокусира врз личноста на Борис Тушев, и низ неговиот хабитус тој ја профилира целата оваа драма на физички егзодус и духовен егзорцизам. Ликот на Борис е навистина најкомплетно граден лик во филмот, а него мошне успешно го игра актерот Бата Живоиновиќ. Во другите улоги настапуваат: Коле Ангеловски, Данчо Чевревски, Мето Јовановски, Илија Џувалековски, Илија Милчин, Мустафа Јашар, Ристо Шишков, Ацо Јовановски, Владимир Светиев, Младен Крстевски, Кирил Ристевски, Радмила Живковиќ, Силвија Јовановска и Лиле Георгиева.
Снимателот Бранко Михајловски и сценографот Властимир Гаврик – успешно во реалистичка смисла, а и максимално функционално во драматуршка смисла – успеваат доста сугестивно да му ги пренесат на гледачот искуството и креативната надградба на оваа драматична сторија. Некаде во овие драматуршки текови се наоѓа и музичката придружба на филмот, дело на композиторот Љупчо Константинов. Режисерот Столе Попов, со својот прв настап, сосема сигурно постави некои нови авторски стандарди што понатаму ќе се покажат од голема полза за македонската играна продукција.